بلاکچین چیست؟

دنیایی را تصور کنید که در آن می‌توانید مستقیماً برای شخصی ظرف چند ثانیه بدون دخالت بانک پول بفرستید و کارمزد بانکی و درگیری های انتقال از طریق درگاه های بانکی را نداشته باشید.

یا جایی که پول را در یک کیف پول آنلاین ذخیره می‌کنید که به بانک متصل نیست، به این معنی که شما بانک خودتان هستید و کنترل کاملی روی پول خود دارید. برای دسترسی یا انتقال به آن نیازی به مجوز بانک ندارید و هرگز نباید نگران باشید که شخص ثالثی آن را از بین ببرد یا سیاست اقتصادی یک دولت آن را دستکاری کند.

این دنیای آینده نیست. این دنیایی است که تعداد مشتاق و رو به افزایشی از پذیرندگان اولیه در حال حاضر در آن زندگی می کنند. و اینها تنها تعدادی از موارد مهم استفاده از فناوری بلاکچین هستند که نحوه اعتماد و تبادل ارزش ما را تغییر می دهند.

با این حال، برای بسیاری، فناوری بلاکچین هنوز یک موضوع مرموز یا حتی ترسناک است. برخی حتی در مورد استفاده از این فناوری در آینده نیز تردید دارند. این شک و تردیدی که امروزه وجود دارد قابل درک است زیرا ما هنوز در مراحل اولیه توسعه و پذیرش گسترده فناوری بلاکچین هستیم.

فناوری بلاکچین چیست؟

شبکه های بلاکچین برای نگهداری لیست های رو به رشد سوابق استفاده می شوند. این کار از طریق شبکه ای از کامپیوترهایی که به شبکه اصلی بلاکچین متصل هستند انجام می شود. هر کامپیوتر یک کپی از لیست رکوردها را ذخیره می کند. هر ورودی جدید در تمام نسخه های موجود در شبکه ثبت می شود. در اصل، بلاکچین یک شبکه همتا به همتا است که برای ذخیره و تأیید سوابق استفاده می شود.

بطور ساده می توان گفت، هر تغییری در یک نسخه از اطلاعات بایستی در کل شبکه اعلام گردد تا تمامی نسخه های شبکه به روز رسانی شوند و با این ساختار امکان تقلب و تغییر داده ها غیر ممکن می شود.

کاربردهای بلاکچین چیست؟

بلاک چین در حال حاضر عمدتاً در شبکه های ارزهای دیجیتال استفاده می شود. این فناوری با ظهور بیت کوین رایج شد.

بلاک ها ستون فقرات بیت کوین هستند که ارز دیجیتال را قادر می سازند امن بماند و بنابراین با توجه به امن بودن آن، تقاضا برای آن نیز بالاست. دیگر سکه‌ های جایگزین که پس از موفقیت بیت کوین وارد بازار شدند، از بیت‌کوین برای استفاده از این فناوری به منظور تامین امنیت شبکه‌های ارزهای دیجیتال خود پیروی کرده‌اند. برخی از این ارز ها مانند اتریوم با افزودن ویژگی‌های خاص خود، تغییراتی در شبکه خود ایجاد کرده‌اند.

با این حال تکنولوژی بلاکچین کاربردهای دیگری نیز دارد. به دلیل ویژگی احراز هویت داخلی، برای تأیید ورود به سیستم یا گواهی‌های امنیتی وب‌سایت نیز استفاده می‌شود.

چگونه بلاکچین کار می کند؟

برای شبکه معمولی بلاکچین، رایانه ها به طور داوطلبانه به شبکه اضافه می شوند و یک کپی از لیست سوابق موجود به آنها داده می شود. این رکوردها به عنوان بلوک شناخته می شوند. رکوردها یا بلوک های جدید به زنجیره اضافه می شوند – از این رو هنگامی که بلوک های جدید اضافه می شوند، رایانه ها از یک پروتکل مشخص برای تأیید و ثبت بلوک جدید در زنجیره پیروی می کنند.

بلوک های جدید در بالای بلوک های قدیمی اضافه می شوند. این ساختار تغییر بلوک های قدیمی را بسیار دشوار می کند. در واقع، بلوک‌های قدیمی را نمی‌توان بدون تغییر داده‌ها در بلوک‌های بعدی که در زنجیره دنبال می‌کنند، اصلاح کرد.

علاوه بر این، تمام رایانه های موجود در شبکه باید با تغییر در یک بلوک قدیمی موافقت کنند. این چیزی است که از داده های جعلی جلوگیری می کند.

اگر فردی تلاش کند یک رکورد جعلی از ارزهای دیجیتال ایجاد کند، رایانه‌های موجود در شبکه با تغییر یک بلوک قدیمی مخالفت خواهند کرد. سابقه بلوک جعلی نامعتبر خواهد بود و در شبکه ثبت نمی شود.

بلاکچین در ارزهای دیجیتال

در ارزهای دیجیتال، کاربران کامپیوتری که بخشی از شبکه بلاکچین هستند به عنوان ماینر شناخته می شوند. از آنجایی که آنها در تأیید و ثبت تراکنش های ارز دیجیتال شرکت می کنند، تلاش آنها تخصیص مقداری از ارز دیجیتال مورد نظر جبران می شوند. بنابراین، عمل ماینینگ شامل ارائه قدرت محاسباتی شما به شبکه در ازای مقداری ارز دیجیتال است.

بطور ساده شما منابع کامپیوتری و پردازشی خود را در اختیار شبکه قرار می دهید و در ازای آن بر اساس مقدار منابع استفاده شده، رمز ارز مورد نظر جایزه داده می شود.

ارزهای دیجیتال مختلف پروتکل های تأیید و ثبت متفاوتی دارند. به همین دلیل، قدرت محاسباتی و سخت افزار مورد نیاز برای هر شبکه بلوک می تواند متفاوت باشد. علاوه بر این، سرعت تایید برای تراکنش‌های تحت ارزهای دیجیتال مختلف نیز می‌تواند متفاوت باشد.

تأیید بیت کوین ممکن است بین 10 دقیقه یا بیشتر طول بکشد. در مقابل، تأیید اتریوم معمولاً بسیار سریعتر است. معمولاً بین امنیت و سرعت و همچنین هزینه‌های استخراج و سرعت تعادل وجود دارد.

انواع بلاکچین

چهار نوع بلاکچین وجود دارد:

1. بلاکچین های عمومی

بلاکچین‌های عمومی شبکه‌های باز و غیرمتمرکز رایانه‌هایی هستند که برای هر کسی که می‌خواهد یک تراکنش را درخواست یا تأیید کند، قابل دسترسی است. در این نوع افرادی که (ماینرها) تراکنش ها را تایید می کنند، پاداش دریافت می کنند.

بلاکچین های عمومی از مکانیسم های اجماع اثبات کار یا اثبات سهام استفاده می کنند. دو نمونه رایج از بلاک چین های عمومی شامل بلاکچین بیت کوین و اتریوم (ETH) است.

2. بلاکچین های خصوصی

بلاکچین های خصوصی باز نیستند، محدودیت دسترسی دارند. افرادی که می خواهند به بلاکچین خصوصی بپیوندند نیاز به مجوز از مدیر سیستم دارند. آنها معمولاً توسط یک نهاد اداره می شوند، به این معنی که متمرکز هستند. به عنوان مثال، Hyperledger یک بلاکچین خصوصی و دارای مجوز است.

3. بلاکچین های ترکیبی یا کنسرسیوم

کنسرسیوم ها ترکیبی از بلاکچین های عمومی و خصوصی هستند و دارای ویژگی های متمرکز و غیرمتمرکز هستند. بطوری که بر اساس ساختار تعیین شده می توانند بصورت متمرکز یا غیر متمرکز استفاده شوند.

4. زنجیره های جانبی

سایدچین بلاکچینی است که موازی با زنجیره اصلی است. این به کاربران امکان می دهد دارایی های دیجیتال را بین دو بلاکچین مختلف جابجا کنند و مقیاس پذیری و کارایی را بهبود می بخشد.

شفافیت در شبکه بلاکچین

به دلیل ماهیت غیرمتمرکز بلاکچین، همه تراکنش‌ها را می‌توان با داشتن یک گره شخصی یا با استفاده از کاوشگرهای زنجیره بلوکی که به هر کسی اجازه می‌دهد تراکنش‌ها را به‌طور زنده ببیند، مشاهده کرد. هر گره دارای کپی مخصوص به خود از زنجیره است که با تایید و اضافه شدن بلوک های جدید به روز می شود. این بدان معناست که اگر بخواهید، می‌توانید بیت کوین را هر کجا که می‌رود ردیابی کنید.

البته، سوابق ذخیره شده در بلاکچین بیت کوین (و همچنین اکثر موارد دیگر) رمزگذاری شده است. این بدان معنی است که فقط صاحب یک رکورد می تواند آن را رمزگشایی کند تا هویت خود را آشکار کند (با استفاده از یک جفت کلید عمومی – خصوصی، کاربران بلاکچین می توانند با حفظ شفافیت ناشناس باقی بمانند.

آیا بلاکچین امن است؟

فناوری بلاکچین به چندین روش به امنیت و اعتماد به صورت غیرمتمرکز دست می یابد. برای شروع، بلوک های جدید همیشه به صورت خطی و زمانی ذخیره می شوند. به این معنی که آنها همیشه به “انتهای” بلاکچین اضافه می شوند. پس از اضافه شدن یک بلوک به انتهای زنجیره بلوک، بازگشت به عقب و تغییر محتویات بلاک بسیار دشوار است مگر اینکه اکثریت شبکه برای انجام این کار به اجماع رسیده باشند. این به این دلیل است که هر بلوک حاوی هش (Hash) خاص خود به همراه هش بلوک قبل از خود و همچنین مهر زمانی ذکر شده قبلی است. کدهای هش توسط یک تابع ریاضی ایجاد می شوند که اطلاعات دیجیتال را به رشته ای از اعداد و حروف تبدیل می کند. اگر آن اطلاعات به هر نحوی ویرایش شود، کد هش نیز تغییر می کند.

بیایید فرض کنیم که یک هکر، که گره‌ای را در شبکه بلاکچین نیز اجرا می‌کند، می‌خواهد یک بلاکچین را تغییر دهد و ارز دیجیتال را از دیگران بدزدد. اگر بخواهند نسخه تکی خود را تغییر دهند، دیگر با کپی دیگران همخوانی ندارد. وقتی بقیه کپی‌های خود را به یکدیگر ارجاع می‌دهند، می‌بینند که این یک کپی تقلبی است و نسخه زنجیره‌ای که آن هکر به‌عنوان نامشروع به شبکه اضافه کرده است، کنار گذاشته می‌شود.

موفقیت در هک کردن شبکه بلاکچین مستلزم آن است که هکر به طور همزمان 51 درصد یا بیشتر از نسخه های بلاکچین موجود در شبکه را کنترل و تغییر دهد تا کپی جدید آنها به نسخه اکثریت و در نتیجه زنجیره مورد توافق تبدیل شود. چنین حمله ای همچنین به مقدار زیادی پول و منابع نیاز دارد، زیرا آنها باید همه بلوک ها را دوباره ایجادکنند زیرا در این حالت بلوک ها دارای مهرهای زمانی و کدهای هش متفاوت هستند.

با توجه به گستردگی بسیاری از شبکه های ارزهای دیجیتال و سرعت رشد آنها، انجام چنین شاهکاری احتمالا غیرقابل انجام خواهد بود. این کار نه تنها بسیار گران خواهد بود، بلکه احتمالاً بی نتیجه خواهد بود. هک کردن به این روش کاری بی توجه خواهد بود، زیرا اعضای شبکه شاهد چنین تغییرات شدیدی در بلاکچین خواهند بود. این امر باعث می‌شود که ارزش نسخه مورد حمله توکن کاهش پیدا کند و حمله در نهایت بی‌معنی شود.