همه این خصوصیات در کنار یکدیگر آنها چیزی هستند که یک پروژه چابک را می سازند.

 

شفافیت

یکی از موضوعات اصلی مدیریت پروژه چابک، درک مشترک از فرآیندها (مانند: کار انجام شده) در بین همه طرف های ذینفع است. این امر مستلزم افزایش شفافیت در نحوه کار و ارتباط تیم ها است.

در یک محیط چابک، افراد با استفاده از ابزارهای اطلاع رسانی مشترک مانند تابلوهای کانبان، آشکارا پیشرفت کار خود را به اشتراک می گذارند. این به همه اعضای تیم اجازه می‌دهد تا بفهمند اعضای دیگر تیم در حال انجام چه کاری هستند و چگونه آن را انجام می‌دهند، که این موضوع باعث، گفتگو در مورد چگونگی انجام بهتر آن کار را امکان‌پذیر می‌سازد.

علاوه بر این، اعضای تیم تشویق می‌شوند تا آزادانه ایده‌ها و چالش‌های خود را به اشتراک بگذارند، بدون اینکه نگران باشند که این موضوع ممکن است وضعیت آنها را در پروژه به خطر بیاندازد. در نتیجه، رویکرد چابک به مدیریت پروژه با هدف ایجاد یک محیط یکدست است که در آن تیم ها صاحب اشتباهات خود هستند و به طور جمعی برای حل آنها تلاش می کنند.

 

تمرکز بر مشتری

نقل قول معروفی توسط کارآفرین سریالی دیو مک کلور بیان می کند که “مشتریان به راه حل شما اهمیت نمی دهند، آنها به مشکلات خود اهمیت می دهند”.
به عبارت دیگر، حتی اگر بهترین راه‌حل دنیا را داشته باشید، در صورتی که مشتریان شما نمی‌دانند که چگونه در واقعیت به آنها کمک می‌کند تا مشکلشان را حل کنند، آنها تمایلی به استفاده از آن ندارند.

به همین دلیل است که رویکرد Agile برای مدیریت پروژه، تمرکز زیادی بر روی حصول اطمینان از درک نیازهای مشتری از طریق همکاری مداوم با او را دارد. هدف این است که به مشتریان نه تنها آنچه را که خواسته اند، بلکه آنچه را که نیاز دارند، ارائه دهیم. این یک چالش رایج در یک محیط کار دانش محور است.

بنابراین، حلقه‌های بازخورد مکرر در چرخه حیات تحویل پروژه چابک به عنوان نقاط بازرسی عمل می‌کنند که در آن مشتریان می‌توانند ببینند «آنچه فکر می‌کردند می‌خواهند» در عمل چگونه به نظر می‌رسد. این به توسعه دانش جدید و کشف راه حل های نوآورانه در مسیر پروژه کمک می کند.

همچنین، از طریق همکاری مکرر با مشتریان، رویکرد چابک قصد دارد کارایی بیشتری را در پروژه ها به ارمغان بیاورد. یکی از راه‌های دستیابی به این هدف، کاهش دوباره کاری پراکنده در پروژه است که باعث اتلاف گسترده زمان و منابع می‌شود. در نتیجه، پروژه‌های اجایل از پیچیدگی تولید پایین‌تری برخوردار هستند و هزینه‌های عملیاتی آنها کمتر است که این امر محصول یا خدمات نهایی را برای مشتری ارزان‌تر می‌کند.

 

تطبیق پذیری

ایده اصلی دیگر در مدیریت پروژه چابک این است که تیم‌ها را قادر می‌سازد تا به تغییرات ناشی از چک پوینت‌های ذکر شده در بالا واکنش بهتری نشان دهند. این رویکرد مستلزم تحویل مکرر ارزش به مشتری نهایی است تا تیم ها بتوانند بازخورد سریع را مستقیماً از بازار هدف جمع آوری کنند.

به همین دلیل، رویکرد اجایل به جای تمرکز و تولید یک دسته بزرگ از کار، بر روی یک رویکرد تکراری تمرکز می‌کند که در آن تیم‌ها پروژه‌های خود را تجزیه می‌کنند و به طور مداوم تکه‌های کوچکی از آنها را تحویل می‌دهند و در عین حال انعطاف‌پذیری را برای کار باقی‌مانده حفظ می‌کنند.

هدف این است که اطمینان حاصل شود که آنچه روی آن کار می شود با کاربر نهایی در کنار چرخه عمر پروژه چابک همگام می شود. در نتیجه، هر گونه نیاز مشتری که در حال تغییر است را در مراحل اولیه دریافت خواهید کرد، به سرعت با شرایط جدید سازگار می شوید و از هرگونه تاخیر قابل توجه در تحویل نهایی پروژه جلوگیری می کنید.

برای درک بهتر این چرخه انطباق مداوم، پیشنهاد می کنیم مراحل مدیریت پروژه چابک را با یکدیگر مرور کنیم.

 

 

 

 

مراحل پیاده سازی مدیریت پروژه چابک چیست؟

به طور کلی، فرآیند تحویل پروژه چابک را می توان در مراحل زیر خلاصه کرد:

• تجسم کنید: چشم اندازی از محصول/خدمات نهایی را برای مشتریان ایجاد کنید و همچنین تعیین کنید چه کسانی در پروژه مشارکت خواهند کرد.
• حدس و گمان بزنید: این گسترش مرحله تجسم است، جایی که تیم ها نیازهای اولیه را برای یک محصول/خدمت جمع آوری می کنند و یک برنامه تکرار پذیر را بر اساس چشم انداز توسعه می دهند.
• کاوش کنید: کار بر روی محصولات تحویلی شدنی های پروژه با تمرکز بر جریان پیشرفت، با هدف دریافت بازخورد از مشتری در سریع ترین زمان ممکن.
• تطبیق دهید: نتایج خروجی نهایی را بررسی کنید و در صورت لزوم آنها را شرایط جدید سازگار کنید.
• بستن: پروژه را به پایان برسانید، یافته‌های کلیدی را به اشتراک بگذارید.

 

 

از نگاه دیگر می توان گفت:

در مدیریت پروژه چابک، بر خلاف مراحل مدیریت پروژه سنتی، یک تفاوت کلیدی در فاز تطبیق” وجود دارد که ماهیت تکرار شونده مدیریت پروژه چابک را تعریف می کند.

پس از ایجاد چشم انداز برای محصول و تهیه یک طرح تکرارپذیر، به مرحله “کاوش” می روید. در آنجا، هدف این است که به‌ جای منتظر ماندن برای تکمیل همه بخش ها، به‌طور مداوم محصولات تحویلی کوچک را به بازار عرضه کنیم.

سپس، در مرحله “تطبیق”، تیم ها در بررسی های کوتاه پروژه با مشتریانی که بازخورد مربوطه خود را ارائه می دهند، شرکت می کنند. ایده این است که اقدامات آینده خود را بر اساس آن بازخورد تطبیق دهید و در صورت لزوم، به جای انجام دوباره کاری گسترده، تغییرات کوچکی در آنچه ارائه شده است اعمال کنید.