ساختار هزینه در مدل کسب و کار

ساختار هزینه آخرین جزء یک مدل کسب و کار است. این بخش مهمترین هزینه های مربوط به کل فعالیت های یک کسب و کار را از همان ابتدا جمع آوری می کند و پیش روی شما قرار می دهد. دلیل اینکه ساختار هزینه بعنوان آخرین بلوک بوم مدل کسب و کار در نظر گرفته شده است، دقیقاً به این دلیل می باشد که ما باید تمام اجزای قبلی را از قبل تعریف کرده باشیم تا بتوانیم هزینه های هر یک را برآورد کنیم.

این امر به این دلیل است که ایجاد یک ارزش پیشنهادی، حفظ ارتباط با مشتری و توسعه جریانهای درآمد باعث ایجاد هزینه می شود، همانطور که منابع کلیدی، فعالیتها و شرکا هزینه های خود را می طلبند.

با این حال، برخی از مدلهای تجاری نسبت به مدلهای دیگر هزینه بیشتری دارند. بنابراین مهم است که با نقش و اهمیت ساختار هزینه برای مدل کسب و کار خود آشنا باشید.

کسب و کارهای هزینه محور در مقابل کسب و کارهای ارزش محور

مدلهای تجاری مبتنی بر هزینه بر به حداقل رساندن هرگونه هزینه تا آنجا که ممکن است تمرکز می کنند. بنابراین، آنها به دنبال ایجاد و حفظ ساختار ارزان تر، با استفاده از ارزش پیشنهادی با قیمت های کمتر، با استفاده از فرآیندهای اتوماسیون و برون سپاری در صورت امکان هستند. هدف این است که هزینه کمتری برای تولید یک محصول مقرون به صرفه داشته باشیم.

با این حال، لازم به یادآوری است که یک کسب و کار فقط باید هزینه های خود را بر اساس هزینه های داخلی خود کاهش دهد و هرگز در پاسخ به آنچه که رقبا انجام می دهند، عمل نکند.

هر کسی که جنگ قیمت را انتخاب کند ممکن است در بازار با شکست مواجه شود. این امر به این دلیل است که اگر شرکت نتواند هزینه ها را با ایجاد کارایی عملیاتی مدیریت کند، قیمت پایین ممکن است باعث ایجاد شرایط بی ثبات در شرکت گردد.

از سوی دیگر، مدل های تجاری مبتنی بر ارزش کمتر به هزینه های معامله توجه می کنند و بر ایجاد ارزش پیشنهادی بهتر تمرکز می کنند. این ارزش پیشنهادی معمولاً دارای سطح بالایی از سفارشی سازی است که بر اساس ترجیحات مشتریان ایجاد می شود.

به عنوان مثال، این امر در مورد هتل های لوکسی صدق می کند، که در تلاش برای ایجاد تجربه ای هستند که مشتریان مایل به پرداخت هزینه های گران تر می باشند.

ساختار هزینه

ساختارهای هزینه می توانند ویژگی های زیر را داشته باشند:

هزینه های ثابت: در این ساختارها، صرف نظر از اندازه تولید، هزینه های کسب و کار همیشه یکسان است. هزینه ها محدود به زمان هستند، مانند حقوق و اجاره. ارزش های پیشنهادی متمرکز بر قیمت پایی است و حداکثر اتوماسیون و برون سپاری فعالیت های صورت گرفته است.

هزینه های متغیر: در این ساختارها، هزینه ها بستگی زیادی به حجم تولید دارد. به عنوان مثال، اگر تولید نمی کنید، هزینه متغیری وجود ندارد. بنابراین این هزینه ها نسبت به تقاضا حساس هستند و پیش بینی آنها دشوار است، زیرا متناسب با افزایش نیروی کار و سرمایه افزایش می یابد. آنها برای مثال شامل هزینه های مربوط به خدمات و مواد اولیه می شوند.

صرفه جویی در مقیاس: در اینجا، هر چه حجم تولید بیشتر باشد، هزینه کل واحد کاهش می یابد. اکثر شرکتهای بزرگ با سهمیه تولید بالا با این ساختار هزینه مشخص می شوند. علت این اتفاق، تقسیم کل هرینه ها بر تعداد کالای تولید شده است. بنابراین هزینه متوسط هر واحد کالای تولید شده کمتر می شود.
به همین دلیل است که به طور کلی هزینه یک شرکت بزرگتر از یک شرکت کوچک کمتر است. و این صرفه جویی به نفع مشتری نهایی می باشد، که قادر است قیمت کمتری در بازار برای این کالا بپردازد.

گسترش فعالیت های اقتصادی: در این ساختار، هزینه ها هنگامی کاهش می یابد که شرکت در بازارهای مختلف یا در محدوده وسیع تری از عملیات، سرمایه گذاری کند. دلیل آن به سبب به اشتراک گذاری منابع و فرایندها برای محصولات مختلف است.

به عنوان مثال، یک شرکت که در حال حاضر دارای زیرساخت های عملیاتی مانند بخش های بازاریابی، مالی و منابع انسانی و…. می باشد، می تواند دامنه فعالیت های خود را گسترش دهد و در نهایت با توجه به اینکه زیرساخت های عملیاتی تغییر چندانی نکرده است، سو بیشتری نماید.

گسترش فعالیت های اقتصادی مزایای متعددی را به همراه دارد که می توان به مواردی همچون: انعطاف پذیری در طراحی و ترکیب محصولات، پاسخ دهی سریعتر و در زمان کوتاهتر به تغییرات بازار، کاهش ضایعات، تغییرات دقیق تر و پیش بینی چرخه و در نهایت استفاده کارآمدتر از نرم افزارها و سخت افزارها.

به طور خلاصه، در مشاغلی که بیش از یک محصول می فروشند و یا در چندین بازار هدف فعالیت دارند، ریسک کمتری وجود دارد، زیرا حتی اگر بازار متزلزل شود، شرکت با جایگزینی استراتژی خود جایگزین های دیگری برای حفظ خود در بازار خواهد داشت.

هنگام ایجاد ساختار هزینه چه سوالاتی بپرسیم

هنگام تجزیه و تحلیل کامل مدل کسب و کار خود، زمانی فرا می رسد که باید ساختار هزینه خود را ایجاد کنید، که با هر یک از بلوک های قبلی مطابقت رضایت بخشی داشته باشد.

برای کمک به شما در این سفر، می توانید سوالات زیر را در مورد سرمایه گذاریتان از خود بپرسید:

هزینه های اولیه ناشی از مدل کسب و کار من چیست؟
کدام منابع کلیدی می تواند هزینه سنگینی برای کسب و کار باشد؟
چه فعالیتهای کلیدی ممکن است هزینه های بالایی را برای کسب و کار به همراه داشته باشد؟
چگونه فعالیتهای کلیدی شما هزینه ایجاد می کنند؟
آیا همین فعالیتهای کلیدی با ارزش پیشنهادی انتخاب شده مطابقت دارد؟
وقتی مدل کسب و کار خود را دوباره پیکربندی می کنید، هزینه ها ثابت می مانند یا متغیر می شوند؟
آیا کسب و کار شما بیشتر هزینه محور است یا ارزش محور؟

توجه به این نکته ضروری است که 90 درصد از مشاغل جدید در سه سال اول آغاز فعالیت خود شکست می خورند، زیرا نتوانسته اند هزینه های مورد نیاز برای توسعه ارزش پیشنهادی خود را تامین کنند.
با این حال، هنگامی که یک کارآفرین بتواند منابع کلیدی، فعالیت های کلیدی و شرکای اصلی خود را مشخص کند، محاسبه هزینه ها آسان تر می شود.

و در نهایت، به خاطر داشته باشید که همانند دیگر بخش ها در مدل کسب و کار، ساختار هزینه شما نیز باید هر از گاهی دوباره ارزیابی شود. این تنها راهی است که از پایداری طولانی مدت کسب و کار تان می توانید اطمینان حاصل کنید.